ทำให้โนห์เข้าถึงได้ง่ายยิ่งขึ้น! ทอล์คโชว์โดยนักแสดงโนห์ และชมการแสดงเคียวเก็นโดยชาวเมือง

ในวันนั้นมีนักแสดงโน 2 คนขึ้นเวที นั่นคือ ชิเงยามะ เซ็นโกโระ รุ่นที่ 14 จากสำนักนักแสดงสมทบโอกุระ และอะริมัตสึ เรียวอิจิ จากสำนักนักแสดงสมทบทาคายาสึ รายการทอล์คโชว์จัดขึ้นในขณะที่กำลังเพลิดเพลินไปกับเมนูเต้าหู้จากร้าน Nanzenji Junsei ซึ่งเป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงในเรื่องเต้าหู้ จากนั้นแขกรับเชิญได้รับชมการแสดง Citizens' Kyogen ที่นำเสนอโดย Shigeyama ที่ Kyoto Kanze Kaikan Hall

มุ่งหวังที่จะสร้างเคียวเก็นที่สามารถเพลิดเพลินได้ในชีวิตประจำวัน เช่น เต้าหู้

วิทยากรคนแรกคือ Shigeyama Sengoro รุ่นที่ 14 เจ้าภาพในวันนี้คือจูเลีย ยามาเนะ (ภาพขวา) ชาวอเมริกันซึ่งเป็นตัวแทนของสมาคม Discover Nohin Kyoto ซึ่งเป็นแฟนตัวยงของละครโนห์จนเคยได้เรียนรู้จากนักแสดงละครโนห์คนหนึ่ง ปัจจุบันเขากำลังทำงานเพื่อโปรโมทละครโนห์ในต่างประเทศด้วย

ในตอนแรกชิเงยามะอธิบายว่า “พูดอย่างง่ายๆ ก็คือ โนห์และเคียวเก็นเป็นคู่หูกัน โนห์เป็นละครเพลงที่จริงจัง เคียวเก็นเป็นละครบทสนทนาที่ตลกขบขัน ดังนั้นคุณจึงสามารถเพลิดเพลินกับละครสองประเภทที่ตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิงได้” เขาเกิดในครอบครัวนักแสดงโนที่สืบทอดกันมาตั้งแต่ต้นยุคเอโดะ และแสดงละครครั้งแรกเมื่ออายุได้ 3 ขวบ ตอบคำถามของจูเลีย พิธีกรรายการว่า “คุณรู้สึกเหมือนว่าตัวเองมาจากครอบครัวพิเศษตั้งแต่ยังเด็กไหม” เขาตอบว่า “ผมฝึกซ้อมและแสดงบนเวทีก่อนที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติของผม” นอกจากนี้ ปู่ทวด ปู่ และพ่อของเขาล้วนเป็นนักแสดงเคียวเก็น ดังนั้น การพูดคุยที่บ้านจึงมักจะเป็นเรื่องของเวทีเป็นหลัก เพราะฉะนั้น หากคุณไม่สามารถตามทัน คุณอาจรู้สึกว่าคุณไม่เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ เขาบอกว่าเขาเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ โดยมักถูกบอกเสมอว่า "คุณจะรับช่วงต่อ" และเขาไม่เคยอยากลาออกเลย

(ภาพ : อาหารที่เสิร์ฟในวันนี้)

ผู้เริ่มต้นควรเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศบนเวทีก่อน

โนงาคุมีผลงานราวๆ 200 ชิ้น ซึ่งหลายชิ้นมีความเกี่ยวข้องกับเกียวโต เช่น เทศกาลกิอง วัดคิโยมิซุเดระ และวัดเซน ด้วยเหตุนี้เนื้อหาดังกล่าวจึงดูคุ้นเคยกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเกียวโตมากยิ่งขึ้น

หลายคนมักคิดว่าละครโนห์ “เข้าถึงยาก” แต่ชิเงยามะแนะนำว่า “จริงๆ แล้ว เราก็ไม่เข้าใจบททั้งหมดเหมือนกันนะ (หัวเราะ) ก่อนอื่นเลย เพลิดเพลินกับบรรยากาศก่อน” แทนที่จะพยายามทำความเข้าใจเนื้อหา สิ่งที่สำคัญกว่าคือการชื่นชมอารมณ์ที่รู้สึก เช่น เสียงดนตรีและความสวยงามของเครื่องแต่งกาย ก็เหมือนกับเวลาคนญี่ปุ่นไปดูโอเปร่าต่างประเทศ แล้วรู้สึกซาบซึ้งไปกับดนตรี เครื่องแต่งกาย และการกำกับ แม้ว่าจะไม่เข้าใจบทพูดก็ตาม

“เต้าหู้เคียวเก็น” เปลี่ยนการพูดจาไม่ดีให้กลายเป็นข้อได้เปรียบ

คำขวัญประจำตระกูลชิเกยามะคือ "โอโตฟุ เคียวเก็น" เรื่องนี้มาจากเรื่องราวของชิเงยามะ มาซาชิเงะ (จิซาคุคนที่สอง) ซึ่งอาศัยอยู่เมื่อสี่ชั่วรุ่นก่อน ในช่วงยุคเอโดะ โนห์ได้รับการสนับสนุนจากสังคมซามูไร แต่หลังจากการฟื้นฟูจักรวรรดิ การสนับสนุนนี้ก็หมดไป และผู้แสดงโนห์ก็ต้องพบกับความยากลำบากในการเลี้ยงชีพ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโนงาคุถูกสงวนไว้สำหรับชั้นเรียนพิเศษ เช่น ซามูไรและขุนนาง จึงมีกฎที่เข้มงวดห้ามไม่ให้แสดงโนงาคุในที่อื่น นอกเหนือจากบนเวทีโน อย่างไรก็ตาม มาซาชิเกะไม่ได้สนใจและแสดงละครเคียวเกนในสถานที่ต่างๆ เมื่อผู้คนได้ชมเขาแสดง พวกเขาก็วิจารณ์ตระกูลชิเกยามะว่า "ตระกูลชิเกยามะดูเหมือนถั่วเหลืองเน่า" ในเกียวโต เต้าหู้เป็นวัตถุดิบอาหารที่พบเห็นได้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เคียวเกนของตระกูลชิเงยามะมีพื้นฐานอยู่บนความคิดว่าถ้าพวกเขาซื้อเต้าหู้เพียงเล็กน้อย พวกเขาก็จะมีกับข้าวเพียงพอสำหรับวันนั้น แต่มาซาชิเงะกลับพลิกความคิดนั้นให้เป็นประโยชน์กับเขาเอง “ไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นเต้าหู้ เรามาสร้างเคียวเก็นที่ชาวเมืองเกียวโตชื่นชอบกันเถอะ” และนั่นก็กลายเป็นคติประจำครอบครัวที่ยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้

เพื่อเป็นการตอบสนองต่อเรื่องนี้ จูเลียสรุปโดยกล่าวว่า "ปัจจุบันมีนักแสดงเคียวเง็นประมาณ 15 หรือ 16 คนในเกียวโต และหากรวมผู้ที่แสดงโนหรือเล่นเครื่องดนตรีด้วยแล้ว จะมีครูสอนทั้งหมดประมาณ 100 คน อย่างไรก็ตาม ผู้คนยังคงคิดว่าการจะเข้าสู่วงการศิลปะนั้นเป็นเรื่องยาก โปรดอย่าลังเลที่จะสนุกกับมัน เหมือนกับที่คุณจะสนุกไปกับเต้าหู้" หลังจากนั้นผู้เข้าร่วมคนหนึ่งได้ถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้การแสดงสำหรับผู้ชมต่างประเทศนั้นน่าตื่นเต้น ตามที่ชิเงยามะกล่าว เพลงนี้ซึ่งมีท่าทางและการเคลื่อนไหวมากมาย และเรื่องราวของอุบัติเหตุที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง

(ภาพ: ยูโดฟุ อาหารพิเศษของจุนเซอิ มาซาชิเงะกล่าวว่า "ยูโดฟุเป็นส่วนผสมทั่วไป แต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณปรุงรสอย่างไร อาจมีรสชาติแบบชนชั้นสูงหรือรสชาติแบบคนธรรมดาก็ได้")

โนห์เต็มไปด้วยแก่นแท้ของวัฒนธรรมญี่ปุ่น

ถัดมาที่จะขึ้นเวทีฝั่งนักแสดงขี้แพ้ก็คือนักแสดงสมทบ เรียวอิจิ อาริมัตสึ นักแสดงโนจะถูกแบ่งออกเป็น 4 แผนกเหมือนบริษัท ชื่อว่า "ชิเทกาตะ" "วากิคาตะ" "ฮายาชิคาตะ" และ "เคียวเกนคาตะ" ส่วนอะริมัตสึจัดอยู่ในประเภท "วากิคาตะ" นักแสดงสมทบจะปรากฏตัวบนเวทีก่อนเพื่อกำหนดฉาก - ยุคสมัย ฤดูกาล และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป - และนำผู้ชมเข้าสู่โลกแห่งเรื่องราว จากนั้นนักแสดงนำ ชิเตะ จะแสดงที่กลางเวที ในขณะที่นักแสดงหน้า วากิ นั่งที่ด้านหน้าขวาของเวที ใกล้กับผู้ชมมากขึ้น เขาอธิบายว่ามันเป็นบทบาทที่แปลกประหลาดที่นักแสดงวากิซึ่งเป็นผู้กำหนดเรื่องทำหน้าที่เป็นตัวแทนของผู้ชมที่คอยดูแลนักแสดงผู้ร้าย

ไม่เหมือนกับชิเงยามะซึ่งเกิดและเติบโตในครอบครัวนักแสดงเคียวเก็น อาริมัตสึมาจากครอบครัวพนักงานออฟฟิศในโตเกียว ฉันได้พบกับโนห์เมื่อฉันเข้ามหาวิทยาลัยที่เกียวโต และเริ่มเรียนปริญญาโทเมื่อฉันได้เป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี อาริมัตสึซึ่งบอกว่าเขาไม่เคยเห็นโนห์เลยจนกระทั่งอายุ 20 ปี ได้เริ่มสนใจโนห์เนื่องจาก "ความยากในการเข้าใจอันเป็นเอกลักษณ์" และเพราะเขาอยากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโนห์

จูเลียยังแสดงความคิดเห็นว่า “แม้ว่าฉันจะฝึกโนมาแล้วกว่า 25 ปี แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจและยังมีอีกหลายสิ่งที่ฉันอยากรู้ ซึ่งนั่นทำให้ฉันอยากจะฝึกต่อไป”

ดื่มด่ำไปกับแก่นแท้ของวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่สืบเนื่องมาตั้งแต่สมัยเฮอัน

โนงากุถึงจุดสูงสุดในช่วงยุคมุโระมาจิเมื่อ 600 ถึง 700 ปีก่อน ในเมืองหลวงที่ถูกทำลายล้างด้วยสงคราม เช่น สงครามโอนิน และภัยธรรมชาติ ผู้คนรู้สึกคิดถึงวัฒนธรรมจักรวรรดิอันงดงามซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่บทกวีวากะจากยุคเฮอัน และคันนามิกับเซอามิได้นำแก่นแท้ของเรื่องนี้มาผสมผสานเข้ากับโรงละครโน สาระสำคัญของวัฒนธรรมนี้ยังเกี่ยวพันกับสิ่งที่เราเรียกกันว่า “วัฒนธรรมญี่ปุ่น” เช่น พิธีชงชา การจัดดอกไม้ การประดิษฐ์ตัวอักษร และเซน ซึ่งก่อตั้งขึ้นในช่วงยุคมุโระมาจิเช่นกัน กล่าวอีกนัยหนึ่ง การชื่นชมโนเป็นหนทางหนึ่งในการสัมผัสถึงรากเหง้าของวัฒนธรรมญี่ปุ่น

เพลิดเพลินกับความอุดมสมบูรณ์ของการแสดงวันละหนึ่งครั้งและความลึกลับของการแสดงที่เป็นทั้งความบันเทิงและพิธีกรรมทางศาสนา

“ไม่เหมือนการแสดงโนที่จัดขึ้นหลายวันและสร้างรายได้ การแสดงจะมีเพียงรอบเดียวต่อวัน ซึ่งสร้างความสมบูรณ์ที่ทุกคนทุ่มเทเต็มที่ในวันนั้น” อะริมัตสึกล่าว จูเลียกล่าวเสริมว่า "โนห์มีรากฐานมาจากพิธีกรรมทางศาสนาและการสวดมนต์ ดังนั้นแม้ว่าจะขายตั๋วแล้วก็ตาม แต่ก็มีความรู้สึกว่าโนห์ไม่ได้แสดงเพื่อผู้ชมเท่านั้น" นอกจากนี้ ยังมีแผงไม้ที่พื้นหลังเวทีซึ่งมีการวาดต้นสนไว้ เนื่องจากเชื่อกันว่าต้นสนเป็นที่ยึดเหนี่ยวของเหล่าทวยเทพ จนกระทั่งทุกวันนี้ตามศาลเจ้าต่างๆ ก็ยังมีเวทีที่เทพเจ้าหันหน้าไปข้างหน้า และผู้ชมก็มองดูด้านหลังของผู้แสดง สิ่งนี้ยังพบได้ทั่วไปในคาบูกิและการเต้นรำของญี่ปุ่น และยังแสดงให้เห็นถึงรากฐานของวัฒนธรรมญี่ปุ่นอีกด้วย อาริมัตสึซึ่งทำงานเป็นนักเขียนด้วยเล่าว่าเมื่อเขานั่งเป็นนักแสดงชิเตะ เขาก็สามารถจัดระเบียบจิตใจได้ และสิ่งที่เขาอยากจะเขียนก็จะมาหาเขาทีละอย่าง “ละครโนเป็นรูปแบบหนึ่งของละครเวที แต่ก็มีแง่มุมของพิธีกรรมทางศาสนาด้วย มีความลึกลับอยู่มาก แต่หากความลึกลับนั้นหายไป ก็คงไม่น่าสนใจ มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่คุณไปเยี่ยมชมศาลเจ้าหรือวัดและไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมจิตใจของคุณจึงรู้สึกสงบ” เขากล่าว

จูเลีย ผู้ดำเนินรายการยังเปรียบเทียบโนห์กับ “หิมะที่เหลืออยู่ในวัฒนธรรมญี่ปุ่น” อีกด้วย เขาสรุปด้วยการกล่าวว่าสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับงานชิ้นนี้ก็คือ แม้ว่าวัตถุที่ตกผลึกจะยังคงอยู่ แต่เราไม่สามารถเข้าใจได้ว่าจุดประสงค์ของพวกมันคืออะไร

ในสังคมทุกวันนี้ที่มักต้องใช้เหตุผล ประสิทธิภาพ และตัวเลขในการทำให้สิ่งต่างๆ เกิดขึ้น การจะ "แค่รู้สึก" ก็เริ่มเป็นเรื่องยาก ฉันเชื่อว่าการชมการแสดงโนห์ที่ทั้งงดงามและเข้าใจยาก จะทำให้คุณพบกับความสมบูรณ์ทางจิตวิญญาณ

Civic Kyogen Society ยังมีแอปพลิเคชันที่ให้ผู้ใช้งานเพลิดเพลินไปกับคำบรรยายภาษาอังกฤษด้วย

หลังจากจบรายการทอล์คโชว์ ผู้เข้าร่วมได้ไปที่โรงละคร Kanze Kaikan Noh เพื่อชมการแสดง Citizens' Kyogen ครั้งที่ 277 Citizens' Kyogen Club จัดขึ้นตั้งแต่ปีพ.ศ. 2500 ด้วยความร่วมมือของครอบครัว Okura-ryu Shigeyama Sengoro และ Chuzaburo และเป็นสถานที่รวมตัวแบบเป็นกันเองที่ผู้คนสามารถเพลิดเพลินกับ Kyogen ได้ มีคำอธิบายในตอนต้นของการแสดงแต่ละครั้งซึ่งช่วยสร้างความมั่นใจให้กับผู้เริ่มต้น

โปรแกรมในวันนี้เริ่มด้วยการอธิบายไฮไลท์ ตามด้วยละครเคียวเก็นเรื่อง "อิมะ ไมริ" การเต้นรำโคไมเคียวเก็น "โทชิโคชิ" และ "ฟุกุ โนะ คามิ" และสุดท้ายคือละครเคียวเก็นเรื่อง "คิทสึเนะซึกะ"

นอกจากนี้ในครั้งนี้ ผมได้ดาวน์โหลดและทดลองใช้ "G Mark App" ซึ่งเป็นแอปพลิเคชันแนะนำคำบรรยายหลายภาษาสำหรับละครเวทีซึ่งเปิดตัวในช่วงท้ายของรายการทอล์คโชว์ที่วัดนันเซ็นจิจุนเซอิ

เมื่อผมลองเล่นดูก็สามารถเห็นคำอธิบายทั้งภาษาญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษที่ตรงกับเนื้อหาของบทละครได้

แอปนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยลดอุปสรรคในการชื่นชมภาษาญี่ปุ่นสำหรับมือใหม่ใน Kyogen และผู้คนจากต่างประเทศที่ไม่เข้าใจภาษาเท่านั้น แต่ยังทำให้การแสดงสนุกยิ่งขึ้นอีกด้วย

อย่าพยายามที่จะเข้าใจ เพียงแค่รู้สึก

รายการทอล์คโชว์นี้มีความน่าสนใจอย่างมาก เนื่องจากมีวิทยากร 2 คนที่มีภูมิหลังที่แตกต่างกันอย่างมาก นั่นก็คือ ชิเงยามะ ซึ่งเกิดในครอบครัวนักแสดงเคียวเกนที่มีประวัติศาสตร์มาหลายชั่วรุ่น และอะริมัตสึ ซึ่งเริ่มแสดงโนเมื่อเป็นผู้ใหญ่ เมื่อถึงเวลาชื่นชมโนห์ ทั้งสองคนก็มีความคิดเหมือนกันว่า "อย่าพยายามที่จะเข้าใจ แต่ให้รู้สึกถึงมันเท่านั้น" ฉันคิดว่านี่เป็นคำแนะนำที่ดีสำหรับผู้เริ่มต้น

ก่อนอื่นเลย เราต้องเคารพความรู้สึกนั้น และถ้ามีการเพิ่มเทคโนโลยีใหม่ๆ เช่น แอปคำบรรยายเข้ามาเป็นบทบาทเสริม ฉันคิดว่าผู้คนจะคิดว่า "บางทีฉันอาจจะลองดู" มากขึ้น

ข้อมูลตำแหน่งที่ตั้ง

นันเซ็นจิ จุนเซอิ

ที่อยู่: เมืองเกียวโต จังหวัดเกียวโต เขตซาเคียว วัดนันเซ็นจิ

หอประชุมคันเซ่

44 โอคาซากิ เอนโชจิโจ เขตซาเคียว เมืองเกียวโต

เกี่ยวกับ Civic Kyogen Society

แอปพลิเคชั่นคู่มือคำบรรยายหลายภาษา "G Mark App"

http://www.g-marcapp.com/